Als er een boek uit mijn boekenkast is waarvan ik de eerste zin uit mijn hoofd kan citeren, dan is het ‘Het huis met de geesten’ van Isabel Allende. Een echte klassieker!
Barrabas is van over zee bij ons gekomen, schreef het meisje Clara in keurig schoonschrift. – Isabel Allende, Het huis met de geesten
Dit boek kwam in de Nederlandse vertaling uit in 1985, ontdekte ik toen ik het er voor dit artikel bij pakte. De debuutroman van Isabel Allende verscheen echter al in 1982. ‘Het huis met de geesten’ is dus gewoon al 36 jaar oud! Ik kocht het boek zelf rond mijn 20e. Dat betekent dat deze variant al bijna 20 jaar bij mij op de boekenplank staat. Ik ga geloof ik maar niet al te lang over deze jaartallen nadenken…
Waar gaat ‘Het huis met de geesten’ over?
De roman beslaat het leven van vier generaties in Zuid-Amerika in de loop van de 20e eeuw. Esteban Trueba is een man die dankzij zijn harde werk en veel geluk zijn armoedige afkomst ontgroeit. Hij ontmoet de beeldschone Rosa del Valle. ‘Geen enkele man’, zei Rosa’s moeder ooit, ‘voelt zich sterk genoeg om Rosa zijn hele leven te verdedigen tegen de begeerte van andere mannen.’ Esteban laat niets aan het toeval over en wint haar hart, maar hun geluk is van korte duur. Door een noodlottig ongeval komt Rosa te overlijden.
Esteban valt vervolgens voor het zusje van Rosa, de minder mooie maar mysterieuze Clara. Ze voelt zich thuis in de wereld van het bovennatuurlijke en heeft daardoor iets intrigerends en ongrijpbaars over zich. Esteban en Clara trouwen. Ze raakt zwanger van hem en baart dochter Blanca, waarna het gezin wordt uitgebreid met de tweeling Jaime en Nicolás. Elk jaar brengen ze de zomermaanden door op het landgoed De Drie Maria’s, op het platteland.
Op het landgoed maakt Esteban met harde hand de dienst uit. Zijn wil is wet en niet alleen zijn gezin is bang voor hem, ook zijn werknemers moeten het ontgelden. Hij belaagt en verkracht zijn vrouwelijke arbeidsters en verwekt hierdoor meerdere onwettige kinderen.
Zijn dochter Blanca wordt het vaste speelkameraadje van Pedro, het zoontje van de rentmeester. Die vriendschap zal uitgroeien tot een hartstochtelijke, maar onmogelijke liefde. Blanca en Pedro krijgen een dochter, Alba, die later het verhaal van haar familie zal optekenen.
Wat vond ik van ‘Het huis met de geesten?’
Isabel Allende beschrijft in ‘Het huis met de geesten’ niet alleen de hoogte-en dieptepunten van een Chileense familie, maar ook het politieke klimaat van Chili, haar land van herkomst. Daardoor heeft het boek veel meer diepgang dan een gemiddelde familiekroniek.
Door haar meeslepende en mooie taalgebruik verweeft ze de politieke gebeurtenissen van het land met de rest van het verhaal zonder dat het saai wordt. Integendeel zelfs: ik las dit boek in een dag uit. Het verhaal bevat veel mystieke elementen en doordat het niet chronologisch wordt verteld, spreekt het alleen maar meer tot de verbeelding.
Wat ik het allermooist vind aan dit boek, en de delen die er op volgden, is dat het uiteindelijk allemaal draait om de vier generaties vrouwen. Esteban Trueba mag dan wel een hoofdpersonage zijn, hij verliest het van de gevoelige, kleurrijke, creatieve en sterke vrouwen in zijn leven. Deze personages spraken me zo aan en gingen zo onder mijn huid zitten dat ik echt diep teleurgesteld was toen ik de verfilming van het boek ging kijken.
Geen van de personages kwam overeen met de personages in mijn hoofd. Vooral Meryl Streep vond ik werkelijk verschrikkelijk in de rol van Clara. Daarnaast was niemand van de sterrencast daadwerkelijk Latino, behalve Antonio Banderas – die ik dan weer muy guapo vond in zijn jonge jaren. Mogen we een remake, por favor?
Het boek zelf heb ik wel tientallen keren gelezen en door het schrijven van dit artikel ga ik dat gewoon wéér doen. Van wie was die quote dat sommige boeken in zijn boekenkast aanvoelen als dierbare vrienden of geliefden? ‘Het huis met de geesten’ is zo’n boek voor mij. Ik moet er gewoon eens in de zoveel tijd weer een kop thee mee drinken. 😉
De film mogen jullie van mij overslaan, maar het boek heeft me betoverd, aan het denken gezet en nooit meer echt losgelaten.
Hou je van familieverhalen, temperamentvolle personages, Zuid-Amerika en geschiedenis? Dan kan ik ‘Het huis met de geesten’ zeker aanraden!
