Net als elk ander kind in de leeftijd van 2 tot 10 jaar oud, spaart mijn dochter Vitamini’s. Vorig jaar kwam ik nog onder de hype uit, dit jaar streek ik met mijn hand over mijn hart en nam de zegeltjes aan om voor 1 knuffel te kunnen sparen. Met verstrekkende gevolgen, want nu wil mijn kind ze allemaal hebben. Read More
Ommekot, mensen. Ik heb iets fantastisch meegemaakt. Het was gewoon de mooiste dag van mijn leven! Dat zeg ik vaker, maar écht.
Mijn opa en oma trakteerden papa, mama en mij op een bezoek aan Disney On Ice. Dat is een vet coole show in Utrecht waar allemaal echte Disneyfiguren schaatsen! Op een podium van écht ijs!
Mickey en Minnie, Goofy en Donald, Simba uit The Lion King, Ariël en Sebastiaan uit De Kleine Zeemeermin, Rapunzel en haar prins: ze waren er allemaal, maar ik wilde eigenlijk maar 1 iemand zien: Elsa. (Oké, en Olaf. Want ik hou ook van warme knuffels en de zomer.) Ik wist zeker dat ze zou komen en ik zat ongeduldig te wachten totdat ze op zou komen.
Op een gegeven moment kwam Elsa even schaatsen samen met de andere Disneyprinsen- en prinsessen. Ik kreeg al helemaal een kriebelbuik. Maar net zo snel als ze naar voren was geschaatst, schaatste ze alweer naar achteren. De gordijnen gingen dicht en iemand – ik weet niet waar hij zat, misschien was het een alien want ik kon hem niet zien – riep om dat we pauze mochten houden.
Nu kreeg ik vervelende kriebels in mijn buik, net zoals wanneer ik teveel appelsap heb gedronken. Ik had het programmaboek al helemaal doorgebladerd: Anna en Elsa stonden gewoon bij de foto’s. Ze zouden toch wel komen, of hadden ze opeens de griep gekregen? Dat krijg je namelijk als je kou vat en in Arrendelle is het altijd koud door Elsa.
Ik mocht van mama iets uitzoeken bij een kraampje en koos voor een echte Frozen lichtstaaf. Die gaf net zoveel licht als de regenboog en kon ook helemaal knipperen, net als bij een lichtshow. Toen de mevrouw van het kraampje mama ervan had overtuigd dat hij op batterijen werkte én ook uitgezet kon worden – mama vroeg dat laatste wel drie keer- mocht ik ‘m hebben.
Daarna begon Disney On Ice weer. De gordijnen gingen open en er verscheen een heel Frozenkasteel! Anna en Hans zongen weer hoe verliefd ze waren. Ik weet ook niet waarom want iedereen weet toch dat Hans een stomme boef is. Maar goed, ik ben gek op Anna dus ik vond het prima. Ze zou er zelf wel weer achter komen.
Opeens veranderde het defor. Wat zei je, mama? O. Het decor veranderde. EN DAAR WAS ZE! ELSA! Ze had haar mooie glinsterende blauwe jurk aan en begon ‘Laat het gaan’ te zingen. Ze stond er echt en zat niet meer in de tv! Ommekot, ze bestaat gewoon! Ik zei tegen oma dat ik zin had om mee te dansen en of dat mocht. Dat mocht, dus daar ging ik.
Ik rende zo snel als ik kon de trap af, naar het ijspodium waar Elsa aan het schaatsen was. Samen met mijn Frozen regenbooglichtstaaf zouden we samen een vet coole show neerzetten. Maar weten jullie wat er dan gebeurt? Dan staat er dus een hele strenge grote meneer voor dat podium die je tegenhoudt en zegt dat je dat NIET mag doen. Dat het VERBODEN is.
Ik zei hem nog dat ik het mocht van mama, maar hij hield me tegen. Oma was me achterna gerend en zei dat ik mee terug moest. Echt, belachelijk gewoon. Die alien met de microfoon had zelf gezegd dat we mee mochten dansen en dansen doe je toch zeker op een podium?!
Elsa zong en schaatste ondertussen gewoon verder en ik was zo verdrietig, want het had echt een toffe show kunnen worden als ik ook had opgetreden. Dan waren we een duo geweest en had ik ook nog even met Olaf kunnen knuffelen.
Maar omdat ik het optreden eigenlijk toch wel heel erg mooi vond, ben ik maar naast mijn stoel gaan dansen met wat andere kindjes. Met mijn regenbooglichtstaaf. En als ik dan mijn ogen dicht deed, schaatste ik naast Elsa. Het was geweldig. Ik deed gewoon maar alsof er ook voor mij geklapt werd. Ik maakte zelfs een buiging.
Disney On Ice was één van de leukste dingen die ik gezien heb in 2018. Ze zijn er nog maar tot 30 december, maar volgend jaar komen ze weer en dan wil ik opnieuw gaan!
Maar dan zonder mama en oma zeiden ze, want die hadden elk dertig grijze haren erbij. Ik weet ook niet wat ze daarmee bedoelen, maar denk dat Elsa ze bevroren heeft.
Het is weer zover: ik heb een jarige kleuter in huis! Een meisje van vijf, voor wie ik traditiegetrouw iets persoonlijks schreef. Read More
Oh me kot mensen, ik heb weer iets fantastisch meegemaakt hoor! Dit moet ik gewoon met jullie delen: ik ben laatst op schoolreis geweest! Read More
Hallo allemaal, daar ben ik weer! Jullie favoriete kleuter! Ik moet namelijk iets heel belangrijks vertellen. Zet je schrap, want hier komt het… Read More
‘Schiet nou op!’ zeg ik voor de 10e keer tegen mijn kleuter. ‘Jaháá,’ antwoordt ze, rolt met haar ogen als ze denkt dat ik niet kijk en gaat toch weer terug naar haar kamer om haar tasje te pakken. Want hallo, ze gaat wel naar de bioscoop vandaag. Read More
Dat beeld van de gezellige moeder die haar kind met thee en koekjes opwacht na school, heb ik al vrij snel moeten bijstellen. Zoals jullie weten is mijn kleuter een uiterst extravert en sociaal kind, en sinds enkele maanden is ze niet te stuiten: ze heeft een eigen sociaal leven. Read More
Wauw, wat is dit schooljaar voorbij gevlogen. Toen mijn man en ik eind november met een hyperactieve kleuter de klas binnenliepen en ik haar met tranen in mijn ogen achterliet, had ik niet kunnen vermoeden hoeveel er zou veranderen. Read More
‘
’Ze moet haar energie kwijt,’ zeiden mijn man en ik vorig jaar tegen elkaar, en we besloten een vroeg verjaardagscadeau te kopen: een trampoline. Niets dramatisch. Gewoon, een iets groter model waar ze nog jaren plezier van kon hebben. Read More
Zoals ik ooit al eerder schreef beschouw ik Twitter soms net als mijn digitale buurtkroeg. Ik vind het dan ook heerlijk om mijn leven als moeder in Tweets te beschrijven. Niet alleen om te ventileren, maar ook omdat ik zo de uitspraken van mijn kleuter kan vastleggen. Read More
